Osteochondrose van de lumbale wervelkolom is een pathologische verandering in het kraakbeen en botweefsel van de tussenwervelschijven in de lumbosacrale wervelkolom. Deze verandering kan natuurlijk zijn of het gevolg zijn van een ongezonde levensstijl. Op oudere leeftijd beginnen bij alle mensen involutionele processen van bot- en kraakbeenweefsel. Maar wanneer deze verschijnselen voorbarig zijn (verschijnen bij mensen van middelbare leeftijd), dan hebben we het over pathologische processen van het skelet. Pathologie treft zowel mannen als vrouwen ouder dan 30 jaar.
Lumbale osteochondrose is de meest bekende en meest voorkomende ziekte van de wervelkolom, die zich manifesteert door hevige pijn in de lumbale regio. De ziekte ontwikkelt zich als gevolg van stofwisselingsstoornissen, wat leidt tot onvoldoende voeding van het kraakbeen en botweefsel, en afvalproducten hopen zich op in de botcellen. Dit leidt tot pathologieën van de tussenwervelschijven. Bovendien veranderen hun dikte en flexibiliteit, en vervolgens worden gezwellen in de vorm van osteofyten (groei van botweefsel, wat leidt tot vernauwing van de gaten voor zenuwuiteinden) gevormd op de wervels.
Redenen voor de ontwikkeling van osteochondrose van de lumbale wervelkolom
Osteochondrose van de lumbale wervelkolom komt veel vaker voor dan osteochondrose van de thoracale of cervicale wervelkolom, omdat de onderrug het zwaarst wordt belast tijdens lopen en rennen, bij langdurig zitten op een stoel of gewichtheffen.
Aangezien deze anatomische plaats de maximale belasting op zich neemt, is de structuur ervan zeer sterk en betrouwbaar. Het lumbale gebied bestaat uit vijf wervels en verbindt de ribbenkast met het heiligbeen. Daartussen bevinden zich tussenwervelschijven, die de wervelkolom flexibiliteit en mobiliteit geven. De tussenwervelschijven bestaan op hun beurt uit een geleiachtige kern, die zich in een harde annulus fibrosus bevindt. Wanneer zich osteochondrose ontwikkelt, wordt de normale voeding van de schijven verstoord, waardoor ze dunner worden, elasticiteit verliezen en de afstand ertussen kleiner wordt. Als gevolg hiervan worden zenuwwortels geschonden, wat leidt tot ernstige pijn en zelfs invaliditeit.
De redenen voor de ontwikkeling van deze pathologie zijn dus:
- ruggengraat letsel;
- ziekten van het endocriene, spijsverterings- en cardiovasculaire systeem;
- intense fysieke activiteit (gewichtheffen, hard rennen);
- zittende levensstijl;
- storingen van het hormonale systeem;
- Platte voeten;
- afwijkingen van de tussenwervelschijven;
- oude leeftijd;
- ontstekingsziekten van de gewrichten, zoals reumatoïde artritis.
Risicofactoren voor de ontwikkeling van de ziekte zijn:
- bukken en slechte houding;
- verkeerde levensstijl;
- ongezonde voeding, obesitas;
- lange tijd in de verkeerde houding zitten;
- erfelijke factor;
- spanning;
- hypothermie.
Het belangrijkste symptoom van de ziekte is lage rugpijn. Het kan onmiddellijk of na intensieve lichamelijke activiteit worden gevoeld.
Andere symptomen van lumbale osteochondrose zijn:
- pijnlijke pijn uitstralend naar de onderrug;
- verhoogde pijn na gewichtheffen, niezen, hoesten, bewegen van het lichaam;
- stijfheid in het lichaam na lange tijd in één positie te hebben gezeten;
- aanhoudende spasmen van de rugspieren;
- plotseling pijnlijk gevoel (spit) na onderkoeling van het lichaam;
- schending van gevoeligheid in de billen, dij, onderbeen en voet;
- parese in de benen;
- kilte van de voeten;
- spasme van de slagaders van de voeten;
- overmatig zweten;
- droogheid en vervelling van de huid op plaatsen van pijn.
Osteochondrose van de lumbale wervelkolom kan verergeren door elke onhandige beweging, bijvoorbeeld bij het bewegen of opzij draaien van het lichaam. In dit geval wordt pijn niet alleen in de onderrug opgemerkt, maar ook in de benen. Er is ook een sterke spasme van de lumbale spasmen, omdat op deze manier het lichaam de belasting van dit deel van het lichaam ontlast. Tijdens een exacerbatie vindt een persoon een comfortabele houding voor zichzelf waarin de pijn afneemt.
Een van de complicaties van osteochondrose van de lumbale wervelkolom is een storing van het urogenitale systeem. Soms is er meer plassen en ongemak in het niergebied. Ontsteking van de heupzenuw en lumbodynia (pijn in de onderrug) kunnen zich bij de aandoening voegen.
Stadia van osteochondrose van de lumbale wervelkolom
Helaas is osteochondrose een ongeneeslijke ziekte en het proces van vernietiging van tussenwervelschijven is onomkeerbaar. Er zijn vier ontwikkelingsgraden van osteochondrose:
- De eerste graad, waarbij de geleiachtige kern in de schijf verandert en beweegt.
- De tweede graad is de periode van vernietiging van de annulus fibrosus in de schijf;
- De derde graad, waarbij de annulus fibrosus scheurt en de geleiachtige kern verlaat, wat de vorming van een hernia veroorzaakt.
- De vierde graad is de periode van ontwikkeling van degeneratieve processen van de wervels met de betrokkenheid van tussenwervelgewrichten en ligamenten. Artrose van de tussenwervelgewrichten (spondyloartrose) ontwikkelt zich.
eerste graad
Het wordt gekenmerkt door pijnlijke sensaties als gevolg van irritatie van de zenuwuiteinden in de annulus fibrosus en longitudinale ligamenten. De patiënt voelt pijn en ongemak in het gedeelte van de aangetaste schijf. De pijn kan scherp, acuut of dof zijn, is permanent en is gelokaliseerd in het lumbosacrale segment. Heel vaak geeft het af aan het been, en soms wordt het alleen in het been gevoeld.
Irritatie van zenuwuiteinden leidt tot de ontwikkeling van reflexsyndromen. Om deze reden voelt een persoon niet altijd pijn in het probleemgebied, maar ver daarbuiten. Ook is er een overtreding van de robots van interne organen, het optreden van reflexspierspasmen; stoornissen in de bloedsomloop in de ledematen en ligamenten. Schending van de bloedcirculatie en voeding van pezen en ligamenten, wat leidt tot pijn en verharding op de plaatsen van aanhechting aan de botten.
Tweedegraads
In dit stadium is er een karakteristieke instabiliteit en een toename van de mobiliteit van de wervels, wat leidt tot aanhoudende smering van de spieren. Tegelijkertijd is het moeilijk voor een persoon om te staan, hij voelt ongemak en pijn in de onderrug. Soms "doet de onderrug pijn", en de patiënt begrijpt niet waarom.
Derdegraads
Het wordt gekenmerkt door de verzakking van schijffragmenten, die zich manifesteren door compressie van de zenuwwortels. Tijdens deze periode is er een schending van de gevoeligheid in de zone van innervatie van de gecomprimeerde zenuw. Bovendien zijn er onaangename gewaarwordingen in de vorm van tintelingen, branderigheid, gevoelloosheid en volledig verlies van gevoeligheid, wat gepaard gaat met een verminderde motorische functie, soms leidend tot verlamming. In het getroffen gebied worden spieratrofie, dunner worden en vermindering waargenomen. De zones waar de hierboven beschreven veranderingen worden waargenomen, geven welsprekend de plaats van de spinale laesie aan. Een kenmerkende manifestatie van de derde graad is het verschijnen van het Lasegue-symptoom. Het manifesteert zich als volgt: wanneer de patiënt op zijn rug ligt, een gestrekt been omhoog, is er hevige pijn in de lumbale regio, die zich langs de achterkant van het opgeheven been verspreidt. Wanneer de benen in de knieën worden gebogen, neemt de pijn onmiddellijk af.
Wanneer fragmenten van tussenwervelschijven uitvallen in het lumen van het wervelkanaal, ontstaat er schade aan het ruggenmerg. Een ander syndroom, de zogenaamde paardenstaart, manifesteert zich door een verminderde gevoeligheid en motorische functie van de benen, evenals de bekkenorganen en de blaas.
vierde graad
Deze periode wordt gekenmerkt door het verdwijnen van pijn en het herstel van de functie van het bewegingsapparaat. Tegelijkertijd is er echter een beperking van de motorische functie. De wervelkolom wordt als het ware houten, naarmate schijffibrose zich ontwikkelt en al zijn elementen worden vervangen door dicht littekenweefsel. Tegelijkertijd zijn de tussenwervelbanden en gewrichten betrokken bij het ontstekingsproces en worden ook verschillende graden van de ziekte waargenomen, die zich manifesteren door polymorfisme van symptomen.
Hoe osteochondrose van de lumbale wervelkolom te behandelen?
Behandeling van osteochondrose van de lumbale wervelkolom is een zeer lang en aanhoudend proces. En nog belangrijker, voor de succesvolle behandeling van een ziekte hangt veel af van de persoon zelf. Hij zal immers zijn levensstijl radicaal moeten veranderen en veel alledaagse gewoonten moeten afleren, en de rest van zijn leven aan zijn gezondheid moeten werken.
In het tegenovergestelde geval zal zelfs een succesvolle medicamenteuze behandeling de misvorming van de wervelkolom niet volledig kunnen elimineren. Bovendien zullen de symptomen na een tijdelijke verbetering terugkeren met een nieuwe intensiteit en zal de behandeling opnieuw moeten worden gestart. Hoewel soms, zelfs met inachtneming van het regime van fysieke activiteit, aanvallen van osteochondrose optreden.
De behandeling van osteochondrose wordt dus op 3 manieren uitgevoerd:
- conservatieve medicamenteuze behandeling;
- niet-medicamenteus;
- chirurgie.
Conservatieve medicamenteuze behandeling
Aangezien osteochondrose van de wervelkolom niet volledig kan worden genezen en een onomkeerbaar proces is, is het doel van conservatieve behandeling het elimineren van symptomen en het voorkomen van verdere progressie van de ziekte. Voordat u met medicamenteuze behandeling begint, is het noodzakelijk om lichamelijke activiteit te minimaliseren. Bij ernstige exacerbaties wordt bedrust aanbevolen. Dit is soms effectiever dan medicatie.
Gebruik om de symptomen van ontsteking te verlichten:
- NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen). De medicijnen van deze groep elimineren effectief pijn en ontsteking in de wervels. Medicijnen kunnen in pillen of injecties zijn.
- Glucocorticosteroïden. Deze medicijnen worden geclassificeerd als steroïde hormonen. Injecties met glucocorticosteroïden worden rechtstreeks in de gewrichtsholte gedaan. Ze worden zonder meer aangevuld met B-vitamines (B1, B6, B12).
- kalmerende middelen. Ze zijn nodig om reflexogene en bijbehorende psychogene aandoeningen te elimineren.
- Anticonvulsiva. Elimineer onvrijwillige samentrekkingen van skeletspieren.
- Antidepressiva. De medicijnen van deze groep beïnvloeden het niveau van neurotransmitters, waardoor de stemming van de patiënt verbetert, melancholie, angst en emotionele stress verdwijnen.
- Diuretica. Ze zijn nodig voor tekenen van radiculair syndroom.
- Anticholinesterase medicijnen. Geneesmiddelen van deze groep remmen de activiteit van het enzym cholinesterase, waardoor de geleiding van zenuwimpulsen toeneemt.
- Chondroprotectors. Nodig om vervorming van de wervelschijven en gewrichten te voorkomen.
Bij een acute aanval wordt novocaïne-blokkade voorgeschreven (de introductie van anesthetica rechtstreeks in het getroffen gebied).
Symptomen van lumbale osteochondrose bij vrouwen manifesteren zich anders dan bij mannen. Bij vrouwen kan de menstruatiecyclus worden verstoord, evenals gynaecologische aandoeningen: ontsteking van de eierstokken en baarmoeder (endometritis). Er kunnen ook reproductieve stoornissen optreden. In dit geval heeft u de hulp nodig van een gekwalificeerde gynaecoloog.
Hoe lumbale osteochondrose thuis te behandelen?
Het belangrijkste principe van thuisbehandeling is het elimineren van symptomen die iemand ervan weerhouden een kwaliteitsvolle levensstijl te leiden.
De volgende behandelmethoden worden thuis gebruikt:
- Eetpatroon. Heel vaak is de oorzaak van osteochondrose de ophoping van cholesterol en verlies van vasculaire elasticiteit. Om de situatie te verhelpen, is het noodzakelijk om een vetarm dieet te volgen. Sluit ook voedingsmiddelen met een hoog cholesterolgehalte uit het dieet: eieren, varkensvlees, rijke bouillon, kippenvel. Elimineer alcohol en nicotine volledig, verminder de consumptie van koffie en sterke thee. Ze leiden tot vasospasme.
- Herstel van de bloedtoevoer in de lumbale regio. Gebruik hiervoor zowel wrijven met medicinale zalven en kompressen als fysiotherapie-oefeningen, die thuis kunnen worden uitgevoerd.
- Orthopedische slaapmiddelen. Omdat de wervelkolom de as is van het menselijk lichaam, dat gedurende de dag enorme stress ondergaat, heeft het voldoende rust nodig. In deze hoedanigheid werken orthopedische matrassen en kussens, die de wervelkolom tijdens de slaap de juiste positie kunnen geven.